Kimi Fransız kültürüne derin bir sempati besler,hayranlık duyar...Kimi İspanyol kültürüne...Fakat her ne hikmetse,kültürüne,yaşam tarzına,müziğine ve hatta edebiyatına sempati duyulan ülke sayısı bir elin parmaklarını geçmez.Yani,kimi seveceğimiz,kimin kültürüne sempati duyabileceğimizin bile tam olarak elimizde olmadığını söyleyebiliriz.Tabii,kimsenin istediğini sevmesine,istediğine öykünmesine karşı sözümüz olamaz.Bütün bunların yanında ben,hüzünlü ve naif bir İrlanda baladını veya kıyıda köşede kalmış,yemyeşil ve sisli çayırlarından yükselen İrlanda tarihini ne Fransa'ya ne de İngiltere'ye değişebilirim.Dolayısıyla bu yazının ""galip" gelmiş bir İrlanda yazısı" yazamamanın verdiği usançla yazıldığını ve kesinlikle "yanlı" bir yazı olduğunu belirtmem gerekir.
Bu satırların yazarı daha önce Robbie Keane'i de kendini yerlere bırakırken,hakemi aldatmaya yönelik hareketler yaparken gördü.Dolayısıyla,Henry'nin yaptığını çok görmüyorum.Herkesden "Fowler" olmasını beklemek saçma olurdu.Fakat bu,gene de Henry'nin "ben hakem değilim,bana ne" türünden vızıldamalarının hoşuma gittiği anlamına gelmiyor.Hatta yaptığı açıklamadan iğrendiğimi itiraf etmeliyim.Hayat bu,yüz yıllarca hor görülen,hatta görülmeyen,yok sayılan bir ırkın evladı fırsatını buluyor ve kendisine yıllar önce yapılanın aynısını bir diğerine yapıyor,haksız bir golle karşı tarafı cezalandırıyordu.Üstelik bundan sonra üzgün olduğunu söyleyemiyecek kadar da pişkince konuşuyordu.Evet artık önümüzdeki tablo gayet net ve açıktır:Fransa'nın "zencileri" artık "beyazlaşma" yoluna girmişlerdir.Buna karşılık İrlanda'nın ve kimi benzer ülkelerin de şerefli mağlubiyetleri,yüz yıllarca anlatılacak direkten dönen topları,kaçan fırsatları ve bunun paralelinde oluşan makus talihi bir türlü son bul(a)mamaktadır.Play-off'larda Given her türlü ayrımcılığa,haksızlığa maruz kalmış bir zenci,Gallas ise sadece sonuç odaklı,en ufak bir estetik kaygı gütmeyen ve bir anlamda da Batı dünyasının siyasi düşünce tarihine tahmin edemeyeceğimiz çabuklukta entegre olmayı başarmış bir figür olarak önümüze çıkıyordu.
Yıllar sonra "galip bir İrlanda yazısı" yazmaya bu kadar yaklaşmış biri olarak,yukarıda yazdıklarım gayet karikatürize olsa da haklılık payı vardır.Ve bu acı ancak ve ancak olası bir Barcelona-Manchester United Şampiyonlar Ligi Finali'nde O'Shea'nin Henry'i madara etmesiyle dinebilir.
NOT:Yazıyı postladıktan hemen sonra Henry'nin son açıklamalarını okudum.Gene de dediklerimin arkasındayım.Dediğim gibi bu yazı objektiflik iddiası taşımıyor ve Henry'nin samimiyetine inanmıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder