Bu yazı tamamiyle Cristiano Lucarelli için yazılmıştır.O,bugün futbolda eşine çok az rastlanabilecek kadar takımının formasına aşık bir santrafor.Cümlelere en çok "biz" ile başlayan ve taçsız kral'ın "bizi sevenleri üzmeyelim abiler" sözünü örnek almışçasına 2003 senesinde 100 bin euro gibi komik bir rakama Livorno'ya,ait olduğu yere imza atmış bir 99 numara.Onun hakkında bir şeyler anlatmaya kalksam bu etkili olmayacaktır çünkü hemen hemen herkes onun protest tavırlarından haberdar.Dolayısıyla söylediği sözler,davranışları veya herhangi bir hikayesini anlatmak için yazmıyorum bu yazıyı.Bu yazıyı tüm Reading taraftarlarınca Reading'le tamamen bütünleşmesi beklenen yetenekli Bay Kevin Doyle'un Wolverhampton'a transfer olmasının,bize futbolun en saf samimi hallerini yaşatan topu ayağına aldığında sanki mahalleden arkadaşımızmış gibi içimizi ısıtan hiç İngilize benzemeyen Michael Owen'ın Manchester'a gitmesinin ya da Kaka'nın Milanı bırakmasının öte yandan,Marseille'nin her şeyi konumundaki Lorik Cana'nın(gönderilmek üzere),Ümit Karan,Hasan Şaş ikilisinin takımdan teşekkür dahi edilmeden gönderilişinin içimizde yarattığı burukluk için yazıyorum,bir diğer kategori olan mecburi ayrılıklar,11 yıl Liverpool'da oynayan daha geride bıraktığımız sezonda kadar çıkıp EPL'de 90 dakika maç oynayabilen 35'lik Hyppia'nın Leverkusen yolculuğu,39'luk Maldini'nin futbolu ya da Milan'ı bırakması.Kendisinden en son şubat ayında haber alınabilen ve Avustralya 1.Ligi takımlarından North Queensland Fury FC'de futbol hayatını devam ettirmeye çalışan Robbie Fowler.Hepsi boğazımızda bir yumru,gönlümüzde bir yara bırakarak bizi terkedip gittiler.Sıraladığım gibi kimileri biz onları başka formayla düşleyemezken bile güle güle gidip başka kulüplere imza attılar,kimilerini kulüpleri istemedi halbuki onlar o kulübün bir parçasıydılar,kimileri yeni futbola ayak uyduramadı,oradan oraya savrulup durdular,kimileri de sahalara veda ettiler.Bu saydıklarım bu yazın iz bırakanlarıydı.Geçmiş yıllara dair örnekler çoğaltılabilir.Ama her şey bu kadar kötü ve keder vericiyken Lucarelli İtalya Ümit Milli Takımı'nda golünü attıktan sonra CHE dövmesini çıkarıp gösterdiği gibi bugün de futbolumuza ümit vermek için Livornoya geri döndü.Yıllar ilerledikçe hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyoruz ama en azından Lucarelli kısa bir süre sonra yine Livorno'da.Luca,bir umudum sende anlıyor musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder